“Wielka ucieczka Dziadka” David Walliams

Ja krótko znałam swojego dziadka, miałam zaledwie 6 lat kiedy zmarł. W pamięci pozostało mi jedno wspomnienie jak dziadek wziął mnie na kolana i powiedział, moja droga pamiętaj że w życiu najważniejsza jest uczciwość , miłość i zawsze bądź wierna swojej ojczyźnie za którą ja walczyłem. Dziadek nie miał trzech palców u ręki oderwał mu je granat.
Jeszcze w ten dzień mój wspaniały dziadek znalazł się w szpitalu i już z niego nie wrócił do domu.

Mam sześć lat i jadę z mamą w daleki świat. Pociąg. Mnóstwo ludzi. Uzbrojeni panowie na granicy, pytają o gazety, cenne przedmioty. Trochę się ich boję, ale bardziej się boję, że zgubimy się z mamą. Przesiadka – ludzie mówią w obcym języku, krzyczą. Druga granica, jeszcze gorsza – noc, psy, drut kolczasty. Trochę śpimy, trochę gapię się przez okno na kolorowe domki i uśmiechniętych ludzi. W ręce ściskam zdjęcie – uśmiecha się z niego pan w dużych okularach, łysy. Zmęczona mama oznajmia, że to już. München Hauptbanhof. Tłumy ludzi. Ogromna tablica świetlna z napisem coca- cola. Muzyka. Przez okno wypatruję. Jest! Wyrywam jak strzała, pędzę między ludźmi i wpadam w ramiona starszego pana, w wielkich okularach i z łysiną.
– Dziaadziuś! – krzyczę. Ludzie patrzą na nas, a starszy pan tuli mnie i płacze. Czuję zapach prawdziwej wody kolońskiej…

To jedno z najpiękniejszych wspomnień mojego dzieciństwa. Dziadziusiu, dziękuję!

Dziadek zmarł, kiedy miałam 5 lat, nie pamiętam jego twarzy (znam ją ze zdjęć), ale pamiętam uścisk jego dłoni i kilka innych rzeczy. Najwyraźniejsze wspomnienie: jedziemy z Dziadkiem rowerem, ja na bagażniku (to było 30 lat temu), zatrzymujemy się w małym wiejskim sklepiku, Dziadek kupuje cukierki. Znajoma sprzedawczyni mówi mniej więcej coś takiego: “Odwozi ją pan do domu, a pewnie, tu to się dziecku nudzi, pod lasem, bez innych dzieci, wszędzie daleko.” A Dziadek na to: “Nie, nie, ona jedzie do nas, zostanie parę dni.”
Uwielbiałam spędzać czas u Babci i Dziadka, daleko od asfaltowej ulicy, pod lasem. Kiedy Dziadek przejeżdżał 10 km rowerem, żeby nas odwiedzić, od razu byłam gotowa, żeby z nim jechać, i oczywiście zostać na parę dni, czasami musiałam się trochę podąsać, żeby mama mi pozwoliła. Na szczęście nie chodziłam do przedszkola, mogła na to pozwolić czteroletniemu dziecku, które wiedziało, czego chce 😉 Dzisiaj się z tego cieszę, bo inaczej nie miałabym tylu wspomnień związanych z Dziadkiem, za krótko żył..

Mój Dziadek był niemałym łasuchem, gdy jadł tort bezowy ze śmietanowym kremem, mawiał “to je lekkie” i prosił o drugi kawałek… Dziadka już niestety brak, ale jego słodkie hasło przewodnie często nam towarzyszy.

Fantastyczna recenzja, wygląda że wspaniałej książki, więc powalczymy 🙂 Moje wspomnienie dziadka sprzed ponad trzydziestu lat, to że był strasznie przystojny. Miał zwyczaj golić się rano taką maszynką z żyletką. A moją mama miała zwyczaj odwiedzania dziadków w soboty przed południem. I dziadek zawsze czekał tego dnia z goleniem na mnie żeby przytulić mój miękki policzek do swojego twardego zarostu, a potem ucałować… Do dziś nie potrafię pogodzić uczuć towarzyszących temu rytuałowi: nie znosiłam bo bolało, ale równocześnie byłam szczęśliwa, bo czułam tę ogromną miłość.
Natomiast mój syn z córką jednogłośnie na to pytanie wspomnieli swojego dziadka (tatę taty, rocznik ’45), który pewnego dnia (całkiem niedawno) zajechał do nas na podwórko na starym (wyremontowanym) motorze wojskowym, takim z przyczepką z boku, a w niej z Yorkiem. Oczywiście, ku uciesze mojej sfory, nie obyło się bez rundek po naszym podwórkowym rondzie 😉